Saturday, November 5, 2016

नी च्या कहाणीची दोन वर्षे!

फेसबुकवर ’आजच्या दिवशी त्या वर्षी’ असा खेळ चालतो रोज. त्या खेळात आजच्या भागात दाखवलं की माझ्या ताराबाई दगडूराम उद्योगाचे नामकरण दोन वर्षांपूर्वी पाच नोव्हेंबरलाच झाले.
मी नुसत्याच तारा वळत होते, दगड गुंडाळत होते, त्यातून चित्र शोधत होते, काही थोडे सुंदर असे हातून घडलेही होते. त्याच वेळेला एका मैत्रिणीने ’नेकलेस करून देशील का?’ विचारले. तोही विकत. केला, विकला, दिला. पण देताना काहीतरी नाव हवे मग मी स्वत:च्याच पुरेपूर प्रेमात असल्याने आणि नी म्हणूनच लिखाण करत असल्याने तेच नाव माझ्या तारादगडीय अभिव्यक्तीलाही चिकटवून टाकले. 
विकली गेलेली ही पहिली वस्तू














यानंतर ६ महिन्यांनी एप्रिल २०१५ मधे मी ’नी’ चे पहिले कलेक्शन लॉंच केले. फेसबुक पेजवर. वरती तुम्हाला नी क्रिएशनची लिंक मिळेलच. तेच हे पेज.
पहिल्या कलेक्शनमधे फक्त कानातली होती. थोडी अगदी साधी, ऑफिसयोग्य अशी तर काही जरा अजून थोडी मोठी आणि मजेमजेच्या ठिकाणी जायला वापरता येतील अशी. ते कलेक्शन आवडले लोकांना. पटापटा विकले गेले.
हे पहिले कानातल्यांचे कलेक्शन 

वर्षभरात इतर सगळे उद्योग सांभाळून थोडी पेंडंटस केली. स्वत:साठी काही बनवले. काही प्रयोग केले. नंतर वर्षभराने एप्रिल २०१६ मधे दुसरे कलेक्शन आणले. त्यात कानातली, पेंडंटस व गळ्यातली अश्या तिन्ही गोष्टी होत्या.

हे दुसरे कलेक्शन

हे झाल्यावर मला आठवले की ’आपण ब्लॉगरही आहोत तर आपल्याला येतंय त्या सगळ्याच कलाकुसरींबद्दल, आपल्या डिझायनिंगबद्दल का नाही लिहू?’ पण हे सगळे लिखाण वेगळ्या ठिकाणी असायला हवे. या ठराविक विषयाला वाह्यलेला वेगळा ब्लॉग हवा. तसेच या कलाकुसरीत रस असणार्‍य़ा लोकांपर्यंत पोचायचे तर मराठीचा आग्रह सोडायला हवा. इंग्लिशमधे लिहायला हवे. मराठी येणारे वाचतीलच पण न येणारेही वाचू शकतील. क्राफ्ट, डिझायनिंग, त्याची तंत्रे याबद्दल जरा अजून व्यापक प्रमाणात देवाणघेवाण होईल आणि त्या निमित्ताने इंग्लिशही सुधारेल. असा सगळा विचार करून एक क्राफ्ट ब्लॉग काढायचे ठरले.

वर्डप्रेस की ब्लॉगर? लेआऊट कसा? वगैरे वगैरे सगळ्यातून जात माझा नवीन ब्लॉग गेल्या महिन्यात चालू केला. हा माझा नवीन ब्लॉग.
इथे माझे लिखाण फॉलो करत असाल तर तिथेही करा.
तिथे लिहिणार आहे याचा अर्थ इथे भेट नाहीच असे नाही पण मी इथे धुमकेतू सारख्या नियमित अनियमितपणे लिहिते हे तुम्हाला माहितीच आहे. तर भेटूच परत माझ्या पुढच्या धुमकेतू चक्करीच्या वेळेला.
- नी

Thursday, November 3, 2016

दिवाळी दिवाळी दिवाळी!

दिवाळीच्या अनेक वैशिष्ठ्यांपैकी दिवाळी अंक हा एकमेव प्रकार मला हल्ली आपलासा वाटतो.  अनेक नवेजुने लेखक आपापले सुंदर लिखाण खास दिवाळी अंकांसाठी राखून ठेवतात. त्यामुळे वाचणार्‍याला मेजवानीच असते. 
हल्ली जरा आमचे येथे लिहिण्याचे परत मनावर घेतलेले असल्याने त्या मेजवानीतला इलुसा वाटा माझ्याकडूनही आहे. 
यावर्षी दोन दिवाळी अंकांमधे माझे लिखाण आहे. दोन्ही अंक आंतरजालावर आहेत त्यामुळे सर्वांना सहज वाचता येतील असे  आहेत. 

- लेडिजबायकांसाठी आणलेली भिकार पोर्ट वाइन हातात घेऊन संहिता अमाप कंटाळून बसली होती. पोर्ट वाइनचा ग्लास तिच्या हातात खुपसला गेला तेव्हापासून तिला कंटाळा आला होता. आपण हिच्यासाठी वेगळी बायकांची दारू आणलीये त्यामुळे आपण होस्ट म्हणून एकदम ढिंग्च्यॅक्क आहोत अशा खुशीत राजोपाध्येने पाऊच फोडून तिचा ग्लास भरून दिला होता. - 


२. ठकूच्या स्वैपाकाची गोष्ट - शीर्षकात गोष्ट असे असले तरी हा एक लेख आहे. डिजिटल दिवाळी या दिवाळी अंकात. 
- पहिल्यांदा हॉटेलमधे जाऊन पास्ता खाल्ल्यावर त्यातल्या चीजने घशात कसेतरी झाले होते. नंतर बरेच दिवस कुठलीही वस्तू ऑर्डर करताना ठकू चीज नको म्हणूनच सांगे. ९८ साली सदाशिव पेठेतून उठून अमेरिकेत गेल्यामुळे ठकूला अभारतीय पदार्थांची फारशी ओळख नव्हती. जिभेला चीज हे प्रकरण फारसे माहिती नव्हते. डोमिनोजचा पि्झ्झा पुण्यात तेव्हा मिळायला लागला होता, पण ते सगळं पुलाच्या पलीकडे. पुलाच्या अलीकडच्या सर्वसाधारण जिभांना त्या चवी तेव्हा फार माहिती नव्हत्या. -  

वाचा, कमेंटा, कळवा, नाचा..  मजा करा!

- नी

Search This Blog